Adamın biri, bir gece bir rüya görmüş,
Upuzun bir kumsal boyunca dostu ile yürüyormuş.
Onlar yürürken tam karşılarındaki gökyüzünden de
Bir film şeridi gibi, adamın hayatından sahneler geçiyormuş.
Kumsal adamın hayat yolu imiş sanki..
Adam kumda iki çift ayak izi kaldığında dikkat etmiş . . .
Bir çifti kendisinin, bir çifti Dostunun.

Hayatının son sahnesi de gökyüzünden geçtikten sonra adam,
Kumdaki ayak izlerine boydan boya bir daha bakmış ve
Birden bir şey dikkatini çekmiş:
Hayat yolunun pek çok bölümünde kumda sadece bir çift ayak izi
ve adam dehşet içinde farketmiş ki, ayak izlerinin, tekleştiği zamanlar,
hayatının en kötü, en acı anlarına rastlıyor…
Bu keşfi onu fena halde rahatsız etmiş ve dostuna sormaya karar vermiş.

Dostum!
Eğer ben bir terslik yapmazsam her zaman yanımda olacağını,
her zaman yanıbaşımda yürüyeceğini söylemiştin . . .
Oysa hayat yoluma bakıyorum.
En zorlu, en kötü, an acılı anlarımda
sadece bir çift ayak izi görüyorum kumda . . .
Anlamıyorum dostum anlamıyorum . .
Hayatın kolay günlerinde yanımda yürüyorsun da
sana en muhtaç olduğum anlarda beni niye terk ediyorsun ?

Dostu gülümseyerek cevap vermiş:
Sevgili, çok sevgili dostum.
Ben seni çok sevdim ve hiç terk etmedim.
Hayat yolundaki en zorlu sınav günlerinde, yani en acılı, en kötü anlarında kumda hep bir çift ayak izi gördün.
Dikkat et!
Ayak izleri teke indiğinde derinleşiyor.
“Çünkü o sıralar ben, seni kucağımda taşıyordum…”